โดยในวันนี้เราจะพาทุกคนนั้นมาพบกับบุคคลหนึ่งที่บอกเลยว่าบุคคลนี้แม้จะเป็นผู้หญิงที่มีอายุมากแล้วแต่ประสบการณ์ทำงานของเธอบอกเลยว่ามากมายเพราะเธอนั้นสามารถทำให้ประเทศไทยมีการส่งออกรถถังถึง 37 ประเทศด้วยกันและถือเป็นการส่งออกที่ยิ่งใหญ่ในประเทศอีกด้วยโดยผู้หญิงคนเก่งคนนี้นั้นก็คือคุณนพรัตน์ กุลหิรัญ ผู้เป็นเจ้าของบริษัท ชัยเสรีเม็ททอลแอนด์รับเบอร์ จำกัด ซึ่งบริษัทแห่งนี้จะมีการผลิตชิ้นส่วนยางติดเด็กและข้อสายพานให้กับกองทัพไทยและต่างประเทศซึ่งโรงงานของเธอนะมีพื้นที่ในการทำอยู่ประมาณ 140,000 ตารางเมตรซึ่งตั้งอยู่ในจังหวัดปทุมธานี ซึ่งในพื้นที่แห่งนี้นั้นมีโรงงานถึง 26 หลังด้วยกัน แต่บอกเลยว่ากว่าที่เธอนั้นจะก้าวสู่ความสำเร็จในตรงนี้ตัวเธอนั้นต้องผ่านอุปสรรคมาอย่างมากมายและชีวิตเธอนั้นก็ไม่ได้ง่ายง่ายอย่างที่คิดโดยตัวเธอนั้นเกิดมาในครอบครัวคนจีนเป็นคนจีนที่มีสัญชาติไทยโดยพ่อของเธอได้อพยพมายังประเทศไทยซึ่งตัวเธอเป็นลูกสาวคนที่ 7 ของครอบครัวโดยครอบครัวทั้งหมดของเธอนะมีพี่น้องทั้งหมด 12 คนโดยในตอนเด็กอาศัยอยู่ที่ศาลเจ้าท่ามกงย่านเยาวราชในจังหวัดกรุงเทพมหานครโดยสมัยก่อนครอบครัวของเธอนั้นทำธุรกิจทางด้านโรงเหล็กและซื้อเครื่องยนต์กล่าวโดยมีชื่อร้านว่า ตั้งชุนฮวด ซึ่งเป็นธุรกิจที่ได้มีการสืบทอดมาตั้งแต่สมัยรุ่นปู่ที่ได้มีการข้ามน้ำข้ามทะเลมาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2400 โดยคุณนพรัตน์นั้นเธอเรียกว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่คลุกคลีอยู่กับเด็กมาตั้งแต่เด็กและรู้จักเด็กที่เป็นอาชีพของคุณพ่อเป็นอย่างดีเธอคอยมักจะช่วยเหลือคุณพ่ออยู่เสมอเพราะว่าคุณพ่อของเธอนั้นมีปัญหาในเรื่องของการพูดคุยติดอ่างและมักจะพลาดโอกาสเวลาดีๆทุกครั้งที่มีการประมูลเหล็กในบริเวณถนนคลองถมจึงทำให้คุณนพรัตน์ที่มีอายุวัยเพียงแค่ 5 ขวบเท่านั้นคอยช่วยคุณพ่อในการประมูลประกวดแข่งเหล็กอยู่เสมอ ถึงเรียกว่าเธอนั้นสามารถช่วยคุณพ่อหางานได้ตั้งแต่เด็กและเธอก็มาจะถูกคุณพ่อสั่งสอนอยู่เสมอว่าแม่เป็นผู้หญิงก็จะต้องทำให้ได้ทุกอย่างอยากให้ใครมาดูถูกเธอก็ยึดมั่นเหล่านี้และช่วยคุณพ่อมาตั้งแต่เด็กเรื่อยๆจนโต โดยคุณนพรัตน์นะจะคอยช่วยเหลือคุณพ่ออยู่ตลอดคอยแข่งขันเอากล่องเหล็กมาให้คุณพ่อสร้างอาชีพสร้างรายได้และมักจะคอยบอกคนอื่นอยู่เสมอว่าให้โอกาสพ่อของเธอพูดบ้างและการทำแบบนี้ก็ทำให้เธอนั้นสั่งสมประสบการณ์ต่างๆที่มีมาและได้คลุกคลีอยู่กับวงการนี้ซึ่งเธอก็ได้รู้จักเหล็กตั้งแต่กระบวนการทำความสะอาดจนถึงกระทั่งกระบวนการดัดแปลงจึงเรียกได้ว่าในการประมูลของเธอนั้นเธอจึงมีประสบการณ์แม้จะอายุน้อยก็ตามทีและด้วยที่เธอเป็นเด็กผู้หญิงคอยช่วยเหลือพ่อในการประมูลจะมีคนคอยเอ็นดูเธออยู่เสมอมาจะเอาของกินมาให้เธอและเธอก็มาจะทำตัวให้คนอื่นเอ็นดูในการเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟถ้าให้กับคนที่มาประมูลซึ่งนั่นจะทำให้เธอนั้นมีข้อต่อรองเวลาที่เธออยากจะได้กองเหล็กกองไหนนั้นเธอก็สามารถขอได้อยู่เสมอจึงทำให้ที่บ้านของเธอนั้นมีงานเข้ามาอยู่เรื่อยๆ และด้วยความใฝ่รู้ใฝ่เรียนเธอนั้นเป็นเด็กที่ชอบในเรื่องของการเรียนภาษาเป็นอย่างมากโดยได้แรงบันดาลใจมาจากคุณพ่อของเธอเองที่คุณพ่อของเธอนั้นคอยนั่งแปลภาษาจีนเพื่อช่วยเหลือคนอื่นในแต่ก่อนซึ่งแต่ก่อนนั้นคนจีนหลายคนนั้นเขียนไม่ออกอ่านไม่ได้ที่มีพ่อเธอนั้นคอยเขียนเป็นจดหมายถ่ายทอดตัวหนังสือผ่านจดหมายให้กับคนจีนได้รู้นั่นก็ทำให้เธอนั้นซึมซับความรู้และความใฝ่รู้ที่อยากจะเรียนรู้ภาษาโดยมาตลอด นอกจากนี้คุณพ่อของเธอก็ยังคอยสอนอยู่เสมอว่าเกิดเป็นมนุษย์ต้องคอยพึ่งพาคนอื่นเมื่อมีโอกาสและคอยช่วยเหลือคนอื่นเมื่อเขาทิ้งหวังแต่อยากรบกวนเขามากเกินไปและต้องรู้จักบุญคุณทุกครั้งอีกทั้งยังมีการสอนให้อีกว่าเมื่อเกิดเป็นหญิงนั้นอยู่กับพ่อแม่ได้ไม่นานเขาก็ต้องไปอยู่กับคนอื่นก็ต้องแต่งงานสิ่งที่พ่อของเธอจะมอบให้นั่นก็คือการศึกษาที่จะอยู่ติดตัวเธอไปตลอดชีวิต ด้วยพ่อเธอนั้นก็ได้มีการบอกอยู่เสมอว่าผู้ชายนั้นจะได้รับผลบาทแต่พวกผู้หญิงจะไม่ได้รับอะไรเลยและหวังอย่าพึ่งอะไรจากพ่อแม่จะต้องเลี้ยงดูตัวเองให้ได้เกิดเป็นลูกสาวอยู่บ้านอื่นอย่าให้ใครดูถูกอย่าไปพึ่งพาอะไรมากจนเกินไปจนถึงตัวเองให้มีคุณค่าให้มากที่สุด ด้วยคำถามเหล่านี้ก็ทำให้มีการหล่อหลอมคุณนพรัตน์มาจะทำนั้นให้เธอสามารถเข้าเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์และเริ่มเรียนภาษาอังกฤษอีกทั้งยังมีการฝึกฝนงานฝีมือต่างๆและหลังจากที่เรียนจบพ่อของเธอก็เห็นว่าเธอเป็นคนพูดเก่งชอบคบค้าสมาคมจึงมีการได้แนะนำให้เธอเรียนต่อทางด้านภาษาและในต่อมาก็ได้เรียนต่อในระดับชั้นมัธยมตอนปลายของโรงเรียนอัสสัมชัญคอนแวนต์ทางด้านภาษาฝรั่งเศสระดับอุดมศึกษาจากวิทยาลัยการศึกษาซึ่งทำให้เธอนั้นได้เรียนอยู่ในสาขาวิชาที่สวนกระแสนิยมในสังคมยึดนั้นและทำให้เธอกลายเป็นเด็กเรียนดีและฝ่ายความรู้จนเธอนั้นสามารถสอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจุฬาหรือมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้ทั้งคู่ …
Read More
